Vigo

Tot u spreekt de onbezoldigd ambassadeur van de stad Vigo, Galicië! Wat een topstad, aan het water, stranden, een oude binnenstad en een haven midden in het centrum. Je stapt van boord, loopt de steiger af en staat vrijwel gelijk op een historisch pleintje met tapasbarretjes. En niet te vergeten met heerlijke wijn: Albarinho. En als ik dat van mij komt, dan zegt dat nogal wat 😉

Het had trouwens weinig gescheeld of ik was überhaupt niet in de haven terecht gekomen. Normaal gesproken vaar ik altijd onaangekondigd een haven binnen en dan komt het altijd wel goed met een ligplaats. Maar in Murros ben ik streng toegesproken door de dienstdoende havenmeester dat ik vooraf mijn komst moet aankondigen via VHF kanaal 9 op de marifoon. Plichtsgetrouw als ik ben doe ik dat bij mijn eerst volgende aankomst haven: Vigo. Zoals geleerd tijdens mijn marifoon cursus roep ik drie keer de naam van de haven gevolgd door mijzelf bekend te maken. Ik vraag vervolgens of ik en paar nachten mag blijven in de haven. Na wat gekraak hoor ik een Spaanstalige man iets met possible roepen. Was het nou ‘is possible’ of ‘no possible’? Nog maar eens proberen. Nu duidelijk te horen: No possible! Het idee was om hier wat langer te blijven, dus dat is een flinke tegenvaller. Waarom ben ik ook zo dom om het vooraf te vragen? Gewoon binnenvaren, een knappe havenmeester die me dan weer naar buiten stuurt. Zeker als ik in de pilot lees dat het een kleine haven is met weinig maneuvreer ruimte.

Ik leg de boot aan een aanlegsteiger buiten de haven en ren om de pier heen richting de marina. Face to face contact doet wonderen, laten we maar hopen. Mijn cursusweekje Spaans helpt voor geen meter, of misschien vindt hij het juist wel schattig. Het resultaat is wel dat we binnen mogen komen om te overnachten aan een ingestorte steiger. Dit is de reden dat er zo weinig plaats is in de haven. Nadeel van de ingestorte steiger is dat we door de havenmeester opgehaald moeten worden met zijn motorbootje om naar de kant te komen. De volgende dag helpt een beetje vleierij over hoe fantastisch de haven en stad is (maar dat is ook echt zo, zie mijn inleiding). Uiteindelijk krijg ik een ligplaats toegewezen en blijf ik een maand in Vigo.