Het lijkt er op dat we de oprit naar de snelweg van de passaatwind hebben gevonden. Vannacht gingen we door een front van buien waarin veel wind werd afgewisseld met windstilten. Vanochtend trok het wolkendek open, nam de wind eindelijke een constante kracht en richting aan en droogde de LEF keurig op in het zonnetje. Nu varen we al zeker een uur of twaalf met ruim 7 knopen, eindelijk in de richting van Frans Polynesië. Het is pas de 6e dag op zee, maar door de vele veranderingen in de weersomstandigheden voelt het langer. We beginnen een beetje te wennen aan het langdurig verblijf op zee. Ik begrijp vanuit NL dat de Corona crises voor heftige maatregelen zorgt. Wij hebben daar weinig last met onze vrijwillige quarantaine. Net nu ik wil zeggen dat 1000 kilometer omtrek geen levend wezen boven water te vinden is, kraakt de marifoon. Op de AIS zien we dat we achterop gelopen worden door de Huge Hakata , een vrachtschip van 300 meter. We zijn toch niet helemaal alleen…
Steeds dieper duiken we de tradewinds in waardoor de wind steeds stabieler en ruimer komt in zetten. We leggen nu dagelijks zo’n 120-150 mijl af. Gezien de windverwachting wordt dat hopelijk de komende dagen structureel boven de 150 mijl per etmaal. Om het tempo wat op te voeren hebben we vandaag ‘de bolle Jan’ gehesen een groot, kleurig asymmetrisch voorzeil. Het waait daar echter net iets te hard voor en bewaren deze voor de rustigere winddagen die vast nog gaan komen in de staart van onze reis. Het is nu in een streep naar FP, nog maar ruim 4.000 kilometer te gaan 😉