Het windstilte gebied breidt zich helaas uit en we hebben niet of nauwelijks wind. De boot schommelt en rammelt daardoor aan alle kanten. Het waait te zacht om een zeil te hijsen en boot schommelt te hard om het niet te doen. Zo zijn we een groot deel van de dag bezig. Het andere deel besteden we aan het lokaliseren van kraakjes en piepjes en nog meer kraakjes. Om daarna de oorzaak vast te binden of te verwijderen om vervolgens vast te stellen dat het misschien toch niet de oorzaak was. Door het schommelen, kraken en piepen komt slapen er ook niet echt van. Kortom we voelen ons een beetje miserabel, nukkig en chagrijnig. Het is niet echt onze dag.
Maar dan hoort D een raar geluid uit de VHF, of is het de gasfles die sist, nee het is een………………..WALVIS die ons komt begroeten met een heuse fontein. Op 20 meter achter de boot verdwijnt ze even gracieus in de diepte als zij is gekomen. Opeens is het toch eigenlijk best wel een leuke dag!
'Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan'